محققان دریافتند که تاخیر بین زمان تجویز داروها و زمان مصرف آن‌ها در طولانی‌ترین زمان بین ۸صبح تا ظهر است. هنوز مشخص نیست که آیا این تاخیرها نتایج بهبودی بیمار را تحت تاثیر قرار می‌دهد یا خیر اما این فرضیه بسیار محتمل است.

علاوه بر این مشکلات، واقعیت این‌ است که بدن انسان یک سیستم پایدار نیست. ریتم داخلی بدن به این معناست که زمان شبانه‌روز می‌تواند در میزان تاثیر یک داروی خاص یا اثرات جانبی آن تاثیر داشته باشد. بسیاری از بیماری‌ها به طرز قابل‌توجهی در طول روز زیاد می‌شوند یا از بین می‌روند مثلا علائم سرماخوردگی و آلرژی در صبح بدتر است درحالی‌که سوزش سر دل اغلب در شب زیاد می‌شود.

همچنین جریان خون، عملکرد کبد و سایر فرایندهای فیزیولوژیکی که می‌توانند بر متابولیسم دارو تاثیر بگذارند در طول شبانه‌روز افزایش یا کاهش می‌یابند. ترکیبی که به‌سرعت در طی روز از بدن دفع می‌شود می‌تواند در شب باقی بماند. فیتزجرالد می‌گوید: "ما می‌دانیم که دادن دارو در ساعات مختلف روز ممکن است منجر به تفاوت سطح دارو در خون یا عوارض جانبی مختلف شود" .

وی افزود: پاسخ‌های ما به داروهای مختلف "مشروط بر ساعت" است.

به‌عنوان‌مثال، بسیاری از بزرگسالان، روزانه دوز آسپیرین مصرف می‌کنند تا در رفع لخته‌های خون که می‌تواند باعث حمله قلبی و سکته مغزی شود، کمک کند. این حوادث قلبی عروقی به‌ویژه در ساعات اولیه صبح شایع است و برخی تحقیقات حاکی از آن است که آسپرین باید قبل از خواب مصرف شود تا از حمله جلوگیری کند. همچنین به نظر می‌رسد این دارو در هنگام مصرف در شب باعث آسیب کمتری به آستر معده می‌شود. به گفته محقق ارشد این تحقیق درمان در زمان بیولوژیکی اشتباه ممکن است نتیجه موردنظر شما را به دست نیاورد و ممکن است وضعیت پزشکی را بدتر کند.

به گفته وی اگرچه این اثرات مبتنی بر زمان مصرف داروهای مختلف مستند است، اما بسیاری از داروها بدون هیچ‌گونه توجهی به مفهوم زمان مناسب، مصرف می‌شوند. درواقع محققان این تحقیق روند استفاده از داروها را در بیمارستان مشاهده کردند. نتایج تحقیقات قبلی ثابت کردند که مصرف بسیاری از داروهای فشارخون در شب موثر هستند، اما در مرکز پزشکی بیمارستان کودکان سینسیناتی، دوزهای هیدرالازین مصرفی، دارویی که معمولا برای درمان فشار خون بالا استفاده می‌شود، در روز دو برابر بیشتر از شب مصرف می شود. محققان هیچ دلیل منطقی بالینی برای این زمان‌بندی پیدا نکردند. به‌طورکلی، به نظر نمی‌رسد فشارخون بیماران در ساعاتی که دارو به‌طورمعمول مصرف می‌شود، به‌شدت افزایش یابد و هنگامی‌که دارو در شب مصرف شود، باعث کاهش بیشتر فشارخون نسبت به زمان مصرف در صبح می‌شود.

 ایده آل این است که نسخه‌نویسی پزشک طوری تنظیم‌شده باشد که دارو بیشترین اثر را داشته باشد. به‌عنوان‌مثال تجویز داروهای آرام‌بخش هنگام صبح ممکن است مشکلات متابولیکی کمتری ایجاد کند. نکته این است که هیچ زمان بهینه‌ای برای تمام داروها وجود ندارد  و هیچ دلیل پزشکی نیز برای  تجویز تمام داروها در صبح وجود ندارد.

متاسفانه اصلاح این رویه آسان نخواهد بود. برنامه‌های مربوط به کارکنان بیمارستان با دقت طراحی‌شده است و ویزیت پزشک به‌طورمعمول هرروز صبح به دلیل همین برنامه‌ها انجام می‌شود. مطمئنا کارکنان بیمارستان در حال حاضر بسیار مشغله دارند، اما پس از گذر از این بحران، شاید بهتر باشد برای دفعات ویزیت بیماران و ایجاد فهرست‌های منظم دارویی در شب تغییراتی ایجاد شود.